17 Eylül 2011 Cumartesi

Evimdeyim ve yalnızım epey aradan sonra. Sanki buralardan, yalnızlıktan kurtulmuş gibiydim ama 2 saattir evde tek başıma önümde bilgisayar ve televizyonla otururken anladım ki yine bu kısır döngünün içindeyim.Çalışmayı özledim diyordum, insanlarla birarada olmayı. Ama aslında ailemin yanında ben benmişim, burda sadece para kaynağım olan iş var, beni mutlu eden şeyler yok. Özellikle depresif hallerimi arttıran ,şu anda geri gelen yalnızlığım, sevdiğim insanı kaybetmem, beni unutmuş olduğunu, yeni insanlarla, yeni umutlarla ve heyecanla hayata devam ettiğini bilmek beni kahretti yine.
İnancıma, Allahıma tutunacağım demiştim, bu kararı daha önce de aldım ama tembellikten uygulamadım. Kendime amaçlar edineceğim, ne istediğime karar vereceğim ve boş şeylerle vakit geçirmeyi bırakacağım dedim. Onu düşünmemeye çalışacağım, sürekli aklımda ama beni bıraktığını, aslında bana o kadar değer vermediğini, başkasıyla birlikteliği başlayınca beni düşünmeden silip attığını, bu insanı bu yüzden umursamayıp kendime değer vermem hakettiğim değeri elde etmek için çalışmam gerektiğini kendime telkin edeceğim.
Onu facebooktan takip etmeye başladım yine, halbuki herşeyini çıkarıp atacaktım hayatımdan. Tüm mesajlarını silmiştim, facebooktan çıkmıştım, güçlü olmalı ve daha sağlam bi şekilde ona dair karar almalıyım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder